Mijn eerste avonturen
Blijf op de hoogte en volg Evelien
11 Januari 2017 | Verenigde Staten, Rocklin
Hoi allemaal, hier is het dan: mijn eerste verslag. Voordat ik vertrok twijfelde ik of er wel iets was om over te schrijven, nou dat is er.
Zaterdagavond was mijn laatste keer met mijn vriendinnen. Ze hadden een presentatie gemaakt voor mij en allemaal een foto meegenomen en achterop iets geschreven voor mij. Echt super lief! Ik ga jullie missen! Toen kwam zondag, mijn laatste dag dat ik thuis was. Mijn koffer nog een beetje inpakken, langs opa en oma om afscheid te nemen en daarna 'op tijd' naar bed. En toen was het zo ver... mijn reis zou beginnen.
Maandagochtend om 7 uur vertrokken maar toen kwamen de problemen, file file en nog meer file. Uiteindelijk nog net optijd op Schiphol omdat het vliegtuig vertraging had. Na afscheid te hebben genomen van papa en mama stond ik er alleen voor. Tijdens de vliegreis naar IJsland zat ik tussen twee dikke Amerikanen die eruit zagen als loempia-etende Vietnamese. Zij hadden de stoelen speciaal zo geboekt in de hoop dat niemand tussen hen in hoefde te zitten, maarja zoals ik al zei toen kwamen de problemen. Ik moest tussen hen in zitten. Uiteindelijk bleken ze wel aardig en sliepen ze toch bijna de hele tijd. Omdat het eerste vliegtuig bijna 1,5 uur vertraging had, had ik nog maar een halfuurtje om over te stappen in IJsland, gelukkig stond alles duidelijk aangegeven en had ik zelfs nog even tijd om mijn telefoon een beetje op te laden. Het leek lange tijd (ook dit vliegtuig had vertraging maar dat wist ik pas toen ik al in het vliegtuig zat) alsof ik alleen zou zitten totdat de laatste persoon die het vliegtuig in kwam de stoel naast mij bleek te hebben. Ik had vlug het stopcontact opgeëist dus van die vrouw geen problemen gehad. Het waren 10 lange uren maar eten en drinken bleek niet inclusief. En toen heb ik meteen een wijze les geleerd: eet geen kaas in het buitenland, dat smaakt niet hetzelfde. Toen we eindelijk geland waren en ik ook door de duane was, kwam het grootste probleem. Mijn koffer kwam niet op de band. Na bijna een uur naar die band gestaard te hebben toch maar na de hulpbalie gegaan: mijn koffer is er niet en ik moest maar een nummer bellen om meer te weten te komen maar het zou minimaal 2 dagen duren voordat mijn koffer op school zou zijn. Daar stond ik dan voor het eerst alleen in een ander land met alleen wat eten, tennisracket, opladers, telefoon en geld (achteraf blijkt dat je niet veel meer nodig hebt om te overleven). Toen ik mijn taxi belde kreeg ik te horen dat ik mijn taxi die ik besteld had, had gemist en dat ik moest wachten op de volgende. Daar moest ik 1,5 uur op wachten zeiden ze, maak daar maar 2,5 uur van. Maar toen ik uiteindelijk in het busje zat kon ik slapen. In totaal heb ik 4,5 uur in dat busje gezeten/geslapen, terwijl het maar 2 uur rijden zou zijn, maar eerst werden alle andere mensen afgezet. Het was onderhand al half 2 's ochtends hier maar ik had mijn hotel bereikt. Meteen ingecheckt en gaan slapen (een voordeel van geen spullen hebben is dat je ook niks hoeft te doen voordat je kan gaan slapen).
In de ochtend begreep ik meteen waarom Aniek altijd zo veel mogelijk eten mee neemt want Amerikaans ontbijt was vies, maar met behulp van Aniek (videobellen is fijn als je alleen bent) heb ik toch nog een prima ontbijtje samen kunnen stellen.
Om 9.15 werd ik samen met nog een Japans meisje opgehaald door de school, meteen super fijn opgevangen want mijn mentor/decaan was er samen met 2 internationale studenten, waarvan een meisje (Meggy) ook uit Nederland komt. Toen gingen we nog naar een ander hotel om daar nog een Zuid-Koreaanse jongen op te halen. Toen we op school aankwamen, kregen we bijna meteen onze kamers te zien. Ik kwam erachter dat ik grote kans heb dat ik op de kamer lig met iemand die ook nieuw op school is want er ligt nog helemaal niks in de kamer. We kregen 1,5 uur de tijd om onze kamer in te richten. Ik was na 5 minuutjes klaar want ik had mijn spullen nog niet. Dus daar zat ik dan op mijn kamer alleen zonder internet en zonder spullen. Daarna kregen we internationale studenten Office te zien wat eigenlijk niet zo bijzonder was waarna we weer terug naar onze kamer mochten voor 1 uur maar gelukkig nu met internet. We gingen lunchen en shoppen met de twee internationale decanen/mentoren en met 2 Internationale studenten (waaronder Meggy), dus 4 begeleiders voor 3 nieuwe studenten. De lunch was Mexicaans maar ik had geen honger (jetlag?) en daarna was het tijd om te shoppen!! Eerst alle spullen gekocht die we nodig hadden voor onze kamer (dekbed, lamp, wasmiddel (ja ik zal toch echt mijn eigen was moeten doen), kussens (die zijn hier maar 5$) en nog meer van dat soort spulletjes) en daarna ging ik samen met Meggy spullen kopen die in mijn koffer zaten maar er was weinig tijd dus kleren kopen in andere maten zonder te passen (het past allemaal, Amerikanen vinden zelfs mijn trui kei leuk!) en haarborstel, tandenborstel en tandpasta (eindelijk mijn tanden kunnen poetsen). Toen we terug kwamen was het nap time (oké ik heb echt een jetlag het is zeker nu) maar ik besloot toch te appen ipv te slapen. Om 5 uur kregen we eten in de dorms (dat is alleen tijdens de introductie). Er was zoveel eten dat een heel weeshuis kon eten maar wij waren met zijn 10en ongeveer (3 nieuwe studenten en dan nog de begeleiders/studenten). Als toetje was er ijs dat je blijkbaar 1 minuut in de magnetron moet doen want dan kan je het makkelijker scheppen. 'S avonds nog getafeltennist met zijn 3en en de laptop van Mari (Japans meisje) gefixt want die was vast gelopen. Daarna op tijd naar bed.
Dus daar zit ik nu om half 7 's ochtends en ben al 1,5 uur wakker omdat ik niet meer kan slapen. Vandaag de hele dag toetsen en daarna nog meeting met tenniscoach en fysio (ik wist niet eens dat ze die hadden). Ik hoop dat ik de dag doorkom. Dit waren mijn eerste avonturen.
Liefs,
Evelien
p.s. het is nog wel iets langer worden als gedacht, verwacht aub niet elke keer zo'n lange verhalen
Zaterdagavond was mijn laatste keer met mijn vriendinnen. Ze hadden een presentatie gemaakt voor mij en allemaal een foto meegenomen en achterop iets geschreven voor mij. Echt super lief! Ik ga jullie missen! Toen kwam zondag, mijn laatste dag dat ik thuis was. Mijn koffer nog een beetje inpakken, langs opa en oma om afscheid te nemen en daarna 'op tijd' naar bed. En toen was het zo ver... mijn reis zou beginnen.
Maandagochtend om 7 uur vertrokken maar toen kwamen de problemen, file file en nog meer file. Uiteindelijk nog net optijd op Schiphol omdat het vliegtuig vertraging had. Na afscheid te hebben genomen van papa en mama stond ik er alleen voor. Tijdens de vliegreis naar IJsland zat ik tussen twee dikke Amerikanen die eruit zagen als loempia-etende Vietnamese. Zij hadden de stoelen speciaal zo geboekt in de hoop dat niemand tussen hen in hoefde te zitten, maarja zoals ik al zei toen kwamen de problemen. Ik moest tussen hen in zitten. Uiteindelijk bleken ze wel aardig en sliepen ze toch bijna de hele tijd. Omdat het eerste vliegtuig bijna 1,5 uur vertraging had, had ik nog maar een halfuurtje om over te stappen in IJsland, gelukkig stond alles duidelijk aangegeven en had ik zelfs nog even tijd om mijn telefoon een beetje op te laden. Het leek lange tijd (ook dit vliegtuig had vertraging maar dat wist ik pas toen ik al in het vliegtuig zat) alsof ik alleen zou zitten totdat de laatste persoon die het vliegtuig in kwam de stoel naast mij bleek te hebben. Ik had vlug het stopcontact opgeëist dus van die vrouw geen problemen gehad. Het waren 10 lange uren maar eten en drinken bleek niet inclusief. En toen heb ik meteen een wijze les geleerd: eet geen kaas in het buitenland, dat smaakt niet hetzelfde. Toen we eindelijk geland waren en ik ook door de duane was, kwam het grootste probleem. Mijn koffer kwam niet op de band. Na bijna een uur naar die band gestaard te hebben toch maar na de hulpbalie gegaan: mijn koffer is er niet en ik moest maar een nummer bellen om meer te weten te komen maar het zou minimaal 2 dagen duren voordat mijn koffer op school zou zijn. Daar stond ik dan voor het eerst alleen in een ander land met alleen wat eten, tennisracket, opladers, telefoon en geld (achteraf blijkt dat je niet veel meer nodig hebt om te overleven). Toen ik mijn taxi belde kreeg ik te horen dat ik mijn taxi die ik besteld had, had gemist en dat ik moest wachten op de volgende. Daar moest ik 1,5 uur op wachten zeiden ze, maak daar maar 2,5 uur van. Maar toen ik uiteindelijk in het busje zat kon ik slapen. In totaal heb ik 4,5 uur in dat busje gezeten/geslapen, terwijl het maar 2 uur rijden zou zijn, maar eerst werden alle andere mensen afgezet. Het was onderhand al half 2 's ochtends hier maar ik had mijn hotel bereikt. Meteen ingecheckt en gaan slapen (een voordeel van geen spullen hebben is dat je ook niks hoeft te doen voordat je kan gaan slapen).
In de ochtend begreep ik meteen waarom Aniek altijd zo veel mogelijk eten mee neemt want Amerikaans ontbijt was vies, maar met behulp van Aniek (videobellen is fijn als je alleen bent) heb ik toch nog een prima ontbijtje samen kunnen stellen.
Om 9.15 werd ik samen met nog een Japans meisje opgehaald door de school, meteen super fijn opgevangen want mijn mentor/decaan was er samen met 2 internationale studenten, waarvan een meisje (Meggy) ook uit Nederland komt. Toen gingen we nog naar een ander hotel om daar nog een Zuid-Koreaanse jongen op te halen. Toen we op school aankwamen, kregen we bijna meteen onze kamers te zien. Ik kwam erachter dat ik grote kans heb dat ik op de kamer lig met iemand die ook nieuw op school is want er ligt nog helemaal niks in de kamer. We kregen 1,5 uur de tijd om onze kamer in te richten. Ik was na 5 minuutjes klaar want ik had mijn spullen nog niet. Dus daar zat ik dan op mijn kamer alleen zonder internet en zonder spullen. Daarna kregen we internationale studenten Office te zien wat eigenlijk niet zo bijzonder was waarna we weer terug naar onze kamer mochten voor 1 uur maar gelukkig nu met internet. We gingen lunchen en shoppen met de twee internationale decanen/mentoren en met 2 Internationale studenten (waaronder Meggy), dus 4 begeleiders voor 3 nieuwe studenten. De lunch was Mexicaans maar ik had geen honger (jetlag?) en daarna was het tijd om te shoppen!! Eerst alle spullen gekocht die we nodig hadden voor onze kamer (dekbed, lamp, wasmiddel (ja ik zal toch echt mijn eigen was moeten doen), kussens (die zijn hier maar 5$) en nog meer van dat soort spulletjes) en daarna ging ik samen met Meggy spullen kopen die in mijn koffer zaten maar er was weinig tijd dus kleren kopen in andere maten zonder te passen (het past allemaal, Amerikanen vinden zelfs mijn trui kei leuk!) en haarborstel, tandenborstel en tandpasta (eindelijk mijn tanden kunnen poetsen). Toen we terug kwamen was het nap time (oké ik heb echt een jetlag het is zeker nu) maar ik besloot toch te appen ipv te slapen. Om 5 uur kregen we eten in de dorms (dat is alleen tijdens de introductie). Er was zoveel eten dat een heel weeshuis kon eten maar wij waren met zijn 10en ongeveer (3 nieuwe studenten en dan nog de begeleiders/studenten). Als toetje was er ijs dat je blijkbaar 1 minuut in de magnetron moet doen want dan kan je het makkelijker scheppen. 'S avonds nog getafeltennist met zijn 3en en de laptop van Mari (Japans meisje) gefixt want die was vast gelopen. Daarna op tijd naar bed.
Dus daar zit ik nu om half 7 's ochtends en ben al 1,5 uur wakker omdat ik niet meer kan slapen. Vandaag de hele dag toetsen en daarna nog meeting met tenniscoach en fysio (ik wist niet eens dat ze die hadden). Ik hoop dat ik de dag doorkom. Dit waren mijn eerste avonturen.
Liefs,
Evelien
p.s. het is nog wel iets langer worden als gedacht, verwacht aub niet elke keer zo'n lange verhalen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
